Að segja eða þegja.

Hamingjusamlega gift kona opnaði slúðurblað nokkurt sem hún gjarnan keypti öðru hvoru og las sér til skemmtunar. Án þess að hafa litið á forsíðu blaðsins fletti hún því án þess að reka augun í neitt áhugavert, aðeins slúður um það hver var hvar og svo framvegis. Skyndilega var sem hjarta hennar stöðvaðist. Undir fyrirsögninni, ,,Ástin blómstrar?, var mynd af þjóðþekktum eiginmanni hennar og samstarfskonu hans.

Íslendingar sýna mikinn áhuga og vilja til að lesa um náungann, hvort sem það er um ófarir hans, eignastöðu eða annað. Vegna þessa áhuga, gerir lögmál markaðarins slúðurritum eins og Séð og Heyrt, kleift að vera á markaðinum.

Flestir Íslendingar hafa gripið tímaritið, hvort sem það hefur verið úr blaðastandi stórverslana eða á biðstofu heimilislæknisins. Á síðum blaðsins er fjallað um allt á milli himins og jarðar þó fyrirferðarmest sé slúður, þar sem staðreyndir virðast fremur byggðar á sandi en bjargi. Fjallað er um viðkvæm persónuleg mál einstaklinga án þess að því er virðist hugsað hafi verið út í afleiðingar skrifanna fyrir einstaklinganna eða fjölskyldur þeirra.
Gæti verið að börn þekktra einstaklinga verði fyrir stríðni, jafnvel einelti vegna umfjöllunar um framhjáhald eða óviðeigandi hegðun sem er ef til vill framkvæmd undir aðstæðum þar sem dómgreind er skert. Og ekki þurfum við að velta lengi fyrir okkur hverjar afleiðingarnar eru á sálarlíf einstaklinga sem lesa um hliðarspor maka eða ástvinar í fjölmiðli. Við erum að tala um svefnlausar nætur, þunglyndi, sjálfsvígshugsanir og jafnvel tilraunir og þá erum við aðeins að snerta toppinn á ísjakanum og höfum ekkert minnst á æru- og atvinnumissi. Og svo skjóta blaðamenn sér á bak við, að aðeins sé verið að fjalla um staðreyndir.

En er ástæða til aðgerða? Er hugsanlegt að þröngva ritstjóra og útgáfu til að gæta betur að siðferði í umfjöllun blaðsins, eða er ef til vill nægjanlegt að höfða til betri siðferðisvitundar í þeirri von að siðferði og skynsemi yfirtaki hagnaðarvon og sölumennsku. Líklegt, eða hvað? Er kannski eina lausnin að fá Snorra Óskarsson til að bannfæra og loka blaðinu*1. Hvað er til ráða?

Eina leiðin til að hafa áhrif á ritstefnu blaðsins er að koma við budduna þeirra, þ.e. að sniðganga blaðið, kaupa það ekki. Skora ég á þá sem mislíkar ritstefna blaðsins að kaupa það ekki, það er eina leiðin til að breyta efnistökum þess.


Tilvísun: *1 Greinarhöfundur trúir á mátt bænarinnar og er tilvitnunin ekki meint sem háð, enda þekki ég Snorra og ber fyrir honum mikla virðingu. Hér er skírskotað til endaloka tímaritsins ,,Samúel?, en Snorri lokaði því blaði í Jesú nafni í beinni útsendingu á RÚV. Skömmu síðar varð blaðið lýst gjaldþrota og var útgáfu þess hætt.

Fyrirgefðu

Fyrirgefðu er orð sem mörgum reynist erfitt að segja. Oft er það stolt okkar sem kemur í veg fyrir að þetta orð fari af vörum okkar. Við getum ekki og viljum ekki viðurkenna að okkur hafi orðið á mistök. Finnst erfitt að horfast í augu við sjálf okkur og uppgötva það í fari okkar sem er miður gott.

Því miður reynist okkur svo oft einnig erfitt að fyrirgefa öðrum. Einhver kann að hafa gert á hluta okkar og okkur finnst það of ódýr lausn fyrir viðkomandi að bara fyrirgefa. Viðkomandi hefur verðskuldað refsingu og hann skal fá hana, þó svo að í henni felist t.d. að þú talir ekki við nákomin ættingja í mörg ár. Bara vegna stolts og báðir þjást. Sorglegt, þegar hugsað er til þess að einföld fyrirgefning hefði getað losað um margra ára aðskilnað og þjáningu. Svo þegar loks er fyrirgefið skilur engin í því hvers vegna fyrirgefningin átti sér ekki stað fyrr.

Kristur hafði þetta öðruvísi. Hann tók á sjálfan sig allt það sem við höfum gert rangt og bara með því að segja við hann, ,,Ég trúi að þú hafir dáið fyrir syndir mínar", færir okkur fyrirgefningu Guðs á öllu því ranga sem við höfum framið, alveg sama þó að við ættum enga fyrirgefningu skilið. Það er kallað NÁÐ og hún fæst fyrir trú á Krist.

Ég hef skrifað litinn pistil um fyrirgefninguna. Pistilinn finnur þú hér.

Einræðisherra.

Við lestur Morgunblaðsins nú í morgun, laugardaginn 17. janúar, las ég athugasemdir Péturs H. Blöndal alþingismanns, vegna orða sem fallið hafa vegna skoðana hans. Eftir lesturinn kom í hug mér þeir einræðisherrar sem uppi hafa verið á okkar litlu plánetu. Allir eiga þeir það sameiginlegt að hafa fallið áður en draumar þeirra um alheims- eða álfuyfirráð rættust. Ein ástæða þess að þeir hafa fallið er sú að þeir hafa safnað að sér skoðanabræðrum eða gungum sem haft hafa aðrar skoðanir en ekki þorað að viðra þær, enda orðið vitni að því hvernig fer fyrir slíkum. Þannig einangrast viðkomandi og sannleikurinn um hans eigin stöðu og ríkis hans verður framandi og ekki í takt við raunveruleikann. Vænisýkin tekur völdin og þeir er reyna að koma sannleikanum að eru ýmist drepnir eða varpað í hinar myrkustu dýflissur.

Oft hef ég orðið vitni að því hvernig þeir sem hafa sterkar skoðanir og eru fylgnir sér, hvernig þeir hafa verið rakkaðir niður og vegið að heiðri þeirra og æru. Þá er lögmálið: ,,Hafi ég aðra skoðun en þú, þá er ég, t.d. siðleysingi, lögbrjótur og þjófur.? [upptalning er Péturs H. Blöndal] Ekki er það ætlun mín eða sérstök löngun að hvítþvo Pétur H. Blöndal, heldur mislíkar mér að þegar menn eru trúir skoðunum sínum, hvort sem þær eru pólitískar til vinstri eða hægri, trúarlegs eðlis o.s.frv., að þá skulu andstæðingar í skoðunum vega að heiðri og æru manna. Mörg dæmi eru um slíkt í opinberri umræðu og eiga þar ,,allir? jafna sök.

Pólitískt umhverfi í Bandaríkjunum, sem telja vilja sig helsta lýðræðisríki heims, hefur um langt árabil einkennst af því að grafa upp eitthvað er helst geti svipt menn heiðri og æru og þær aðferðir notaðar til að klekkja á ,,andstæðingnum?, frekar en að gera það á málefnalegan hátt. Bandaríkin eru til fyrirmyndar á margan hátt, en forðumst að líkja eftir þeim á þessu sviði.

Einkenni sterkra leiðtoga er að þeir safna að sér hópi sterkra og skoðanafastra einstaklinga sem hver um sig hefur sitt sérsvið og þá gjarnan sérsvið, þar sem leiðtoginn er veikur fyrir. Þeir eru ófeimnir við að viðra skoðanir sínar, hvort sem þær eru í andstöðu við leiðtogann eða ekki, vitandi að allt sem þeir segja verður metið á málefnalegan hátt og að niðurstaðan verður alltaf sú er kemur fyrirtækinu eða ríkinu best, slíkur ,,her? er nánast óvinnandi. Því miður eru allof margir er leiðtogastöður fylla, hræddir við að viðurkenna að þeir hafi veikar hliðar og ýta frá sér einstaklingum er fyllt geta í þær eiður, eru meðvitað eða ómeðvitað hræddir um að þeir geti skyggt á þá. Þessi lýsing er svo aftur einkenni veikra leiðtoga.

Einn af hornsteinum lýðræðisins er skoðanafrelsi. Hluti þess að varðveita lýðræðið er að við virðum skoðanir annarra. Ef við erum ósammála, svörum málefnalega og án þess að vega að heiðri og æru manna. Komum því ekki þannig fyrir að menn veigri sér við að vera ósammála, því þá eigi þeir á hættu að vera ataðir aur og drullu. Slíkt er aðför að lýðræðinu og stjórnarskrá landsins er tryggir okkur skoðana- og trúfrelsi.

Guðhrædda konan.

Hversu oft skildi það vera þannig að Guð svarar bænum okkar og við annaðhvort veitum því ekki athygli, eða vanþökkum gjafir hans og skiljum ekki, að það sem Guð gefur er það besta sem völ er á fyrir okkur.

Ég hef sett upp nýja sögu sem minnir okkur á að veita bænasvörum Guðs í lífi okkar athygli. Líf okkar getur legið við ef við hundsum vilja hans fyrir líf okkar.

Söguna finnur þú hér.

Sýnið biðlund og verslið eldsneyti.

Ég bið gesti síðunnar afsökunar á ,,höltu" útliti hennar, en unnið er að lagfæringum og smávægilegum breytingum.

Bið ég alla um að sýna biðlund. Á meðan þið bíðið, hvet ég alla sem vettlingi geta valdið og eiga bifreið, að sé hún í eldsneytisþörf, að skjótast og versla við Atlantsolíu. Látum þessa samkeppnisfæðingu ekki verða kæfða í krafti stöðu, auðs og valds annara félaga. Við neytendur getum ráðið því hvort samkeppnisumhverfið á eldsneytismarkaðnum breytist.

Verslum við Atlantsolíu. Þeir eru með sjálfsafgreiðslustöð við söluturninn að Kópavogsbraut í Kópavogi.

Við upphaf nýs árs.

Um áramót lítum við gjarnan til baka yfir liðið ár og metum farinn veg. Stundum erum við ánægð, eða heitum þess að gera betur. En þegar við metum árið, hættir okkur oft til að leggja háan mælikvarða á verk okkar eða aðstæður, að mínu mati oft á tíðum of háan og fáum því þá niðurstöðu að við hefðum átt að gera betur. Í sumum tilfellum kann það að vera rétt, í öðrum tilfellum ættum við kannski bara að þakka Guði fyrir gott ár.

Mig langar till að segja ykkur sögu sem byggð er á sönnum atburðum. Ég vona að sagan snerti við strengjum í hjarta ykkar og hjálpi til við að leggja mat á það hvað ætti að vera í forgangi í lífi okkar, rétti af mælikvarðann.

Þegar þú leggur mat á þetta ár við lok þess, þá vona ég að ekki minni gleði verði í þínu hjarta en gleðin var í hjarta mannsins sem sagan fjallar um, sem við lok árs, leit til baka yfir árið.

Söguna er að finna hér.

Hvernig fannst þér skaupið?

Hvernig fannst þér skaupið? Þannig hljómar víst ein algengasta spurning landans á fyrstu dögum nýs árs.

Sjálfum fannst mér skaupið, þegar á heildina er litið, sjaldan lélegra en núna, en mér fannst það alveg ótrúlega ófyndið og gersneytt öllu sem hægt væri að kalla frumleiki.

Ritstjóri Fréttablaðsins gerði að umfjöllun sinni á Gamlársdag, brandara Guðna Ágústssonar, landbúnaðarráðherra og líkti þeim við löngu horfna flugelda á himinhvolfinu. Ekki virtist ritstjóri skaupsins vera því sammála, því að fáu öðru gat hann gert grín að en Guðna Ágústssyni, Ingibjörgu Sólrúnu og Davíð Oddsyni. Víst eru þau áberandi en fyrr má nú rota en dauðrota, fleiri persónur og atburðir eru áberandi en það sem að þessum annars ágætu persónum snýr, þó svo að Matador drengirnir hafi einnig fengið vænan skammt.

Eina skiptið sem ég annars ábyggilega húmorslaus maðurinn gat brosað, var þegar gert var grín að hinum settlega og sviplausa fréttamanni, Boga Ágústssyni, auk nokurra atriða sem ekki tekur því að nefna. Annað sem mér þótti jákvætt, var úrval afbragðsgóðra leikara, sem gerðu sitt besta til að moða úr annars ófrumlegu handriti.

Annars finnst mér frábært að þurfa ekki að dvelja við skaupið, fremur vil ég snúa mér að öllu því frábæra fólki sem er allt í kringum mig, bæði í leik og starfi. Stundum eru þessir einstaklingar fyndnir, stundum ekki, stundum uppörvandi, stundum ekki. Hvort sem er, þá skilja þeir eftir spor í lífi manns. Það gerir skaupið ekki!

Guð blessi ykkur og takk fyrir gamla árið og megi það nýja færa ykkur blessun og hagsæld.

En hvað fannst þér annars um skaupið?