föstudagur, júlí 02, 2004

Kćrleikurinn

Hvet okkur öll til ađ gleyma ekki kćrleikanum og eiginleikum hans:

Ţótt ég talađi tungum manna og engla,
en hefđi ekki kćrleika,
vćri ég hljómandi málmur eđa hvellandi bjalla.
Og ţótt ég hefđi spádómsgáfu
og vissi alla leyndardóma og ćtti alla ţekking,
og ţótt ég hefđi svo takmarkalausa trú, ađ fćra mćtti fjöll úr stađ,
en hefđi ekki kćrleika,
vćri ég ekki neitt.
Og ţótt ég deildi út öllum eigum mínum,
og ţótt ég framseldi líkama minn, til ţess ađ verđa brenndur,
en hefđi ekki kćrleika,
vćri ég engu bćttari.

Kćrleikurinn er langlyndur, hann er góđviljađur.
Kćrleikurinn öfundar ekki.
Kćrleikurinn er ekki raupsamur, hreykir sér ekki upp.
Hann hegđar sér ekki ósćmilega, leitar ekki síns eigin,
hann reiđist ekki, er ekki langrćkinn.
Hann gleđst ekki yfir óréttvísinni, en samgleđst sannleikanum.
Hann breiđir yfir allt, trúir öllu, vonar allt, umber allt.
I Korintubréf 13.1-7.

Og

Umfram allt hafiđ brennandi kćrleika hver til annars, ţví ađ kćrleikur hylur fjölda synda. I Pétursbréf 4.8.

Og kćri lesandi,

Drottinn blessi ţig og varđveiti ţig!
Drottinn láti sína ásjónu lýsa yfir ţig og sé ţér náđugur!
Drottinn upplyfti sínu augliti yfir ţig og gefi ţér friđ!
3 Mósebók 6.24-26