Það er eins og gerst hefði í gær.

Ótrúlegt en satt, litla barnið mitt er orðinn 9 ára (er enn meðhöndlaður eins og hann sé 5, eins og gjarnan er með yngsta barnið). Mér finnst eins og það hafi verið í gær sem ég hélt á litla guttanum okkar Sigrúnar á fæðingardeild LSP (læknarnir kölluðu hann Rumurinn, af því að hann var svo stór og þrekinn). Þegar maður tekur börnin sín í fyrsta skipti í fang sér og virðir fyrir sér það fallegasta sem maður hefur séð (fyrir utan mömmuna náttúrulega (pjúh, þar skall hurð nærri hælum)), þá skiptir ekkert annað máli og manni líður eins og maður haldi á öllum heimsins gæðum í fangi sér. Reyndar heldur svo þessi tilfinning áfram að bærast innra með manni og maður á bestu, flottustu og gáfuðustu börn í heimi sem skara framúr á flestum sviðum. (Þetta með að segja á flestum sviðum er náttúrulega bara sýndar-hógværð en eins og allir foreldrar vita, þá skara börnin okkar (hvers um sig) framúr á öllum sviðum).

Elsku Bjarki Enok, til hamingju með daginn !