fimmtudagur, įgśst 12, 2004

Sólin

Flestir hafa notiš vešurblķšunnar undanfarna daga, enda vešriš meš eindęmum gott, heišskķrt hvern dag og hitamet falla. Ég veit ķ žaš minnsta aš ég og mķnir hafa virkilega notiš blķšunnar og teigaš af geislum sólarinnar.

En svo eru sjįlfsagt einhverjir sem gjarnan kvarta undan vešrinu, rigningunni og kuldanum, sem sitja sjįlfviljugir innandyra og eša kvarta undan hitanum, hann sé allt of mikill.

Svo eru ašrir, sem hugsa meš sér aš žessi blķša muni ekki endast mjög lengi og brįtt muni haustlęgširnar taka viš.

Og svo enn ašrir sem njóta vešursins, haustlęgširnar koma seinna og žegar žęr koma er viškomandi reišubśin aš męta žeim, į sinn hlżja fatnaš og žess hįttar. Njóta blķšunnar og ekkert skyggir į.

Snśum žessu aš okkar andlega manni:

Sumir eru alltaf leišir, alveg sama hvort skin eša skśrir eru ķ lķfi žeirra. Ašrir glešjast žegar vel gengur en sökkva ķ žunglyndi um leiš og žaš žarf aš takast į viš žyngri verkefni. Enn ašrir njóta hverrar blessunar og eru reišubśnir aš męta hverju sem aš höndum ber.

Og aftur aš vešrinu: Žegar fer aš rigna og kólna ķ vešri, skapašu žį sólarstemmingu į heimilinu žķnu, njóttu žess aš eiga skemmtileg samskipti viš börn og maka og žegar börnin fara aš sofa, kveiktu į kertum og skapašu rómantķskt andrśmsloft meš maka žķnum. Ef žiš žurfiš aš takast į viš vandamįl, gętiš žess aš vera ķ jafnvęgi meš žvķ aš skapa gott andrśmsloft, fariš į hnén saman og leitiš leišsagnar Drottins.

Ef žś bżrš ein/n, įttu samfélag viš fjölskyldu og vini, ef tengsl hafa tapast, endurnżjašu žau. Mundu žaš ert žś sem hefur fengiš aš gjöf frjįlsan vilja, notašu žennan vilja sjįlfum žér og öšrum til blessunar.

Verum žakklįt fyrir hvern dag, lįtum ekki vešriš eša ytri kringumstęšur stjórna lķfi okkar. Verum reišubśin hvern dag aš taka žvķ sem aš höndum ber, mętum hverjum degi meš bros į vör, žvķ žó aš rigni andlega talaš, žį höfum viš um žaš val hvernig viš mętum "rigningunni". Žegar viš mętum veraldlegri rigningu, žį getum viš haft meš okkur regnhlķf og skżlt okkur. Ef rignir erfišleikum ķ lķfi žķnu, leyfšu Guši aš skżla žér. Ekki vera ein/n af žeim sem kvartar undan öllu, heldur temdu žér aš lķta jįkvęšum augum į lķfiš og leggšu žig fram viš aš skapa žér og žķnum umgjörš blessunar og gleši.

Jesśs sagši: Komiš til mķn, allir žér sem erfiši hafiš og žungar byršar, og ég mun veita yšur hvķld. Matteus 11:28.