Minningin.

Kristur hann fór sjálfviljugur upp á krossinn. Hann gerði það svo að ég og þú þyrftum ekki að taka út refsingu fyrir afbrot okkar og syndir. Með því að taka á móti þessari kærleiksfórn og trúa á Krist sem frelsara okkar, göngum við undir sáttmála náðarinnar og ekkert og engin mun slíta okkur úr hendi Föðurins, eða færa okkur undan náðinni. Slíkt getur aðeins gerst ef að við afneitum Jesú og látum þarmeð af trúnni á hann.

Þegar páskahátíðin gengur í garð er afar misjafnt hvernig fólk minnist. Sumir ganga um eins og atburðurinn sé að gerast, þ.e., ganga hnípnir uns Páskadagur rennur upp og gleðjast þá yfir upprisunni. Ekki ætla ég að finna að því, hver um sig minnist á þann hátt er hentar viðkomandi.

En mikið er ég þakklátur fyrir að atburðurinn sem við minnumst er MINNING. Minning um krossinn, þjáninguna, baráttuna, dauðann og sigurinn. Þegar páskahátíðin gengur í garð, þá fagnar hjarta mitt, fagnar vegna þess að Frelsari minn lifir. Á Skírdag lifir hann, á Föstudaginn langa lifir hann, á laugardeginum lifir hann, á Páskadag lifir hann og Hann lifir í mér.

Ef andi hans, sem vakti Jesú frá dauðum, býr í yður, þá mun hann, sem vakti Krist frá dauðum, einnig gjöra dauðlega líkami yðar lifandi með anda sínum, sem í yður býr.
Rómverjabréfið 8.11

Sjálfur lifi ég ekki framar, heldur lifir Kristur í mér.
Galatabréfið 2.20