Ert þú tilbúin/n?

Áðan var ég í bænum að ljúka þeirri jólaverslun sem er á mínum herðum, þ.e. að kaupa gjöf handa minn heittelskuðu og að fara með drengina mína til að kaupa gjöf fyrir sömu manneskju.

Á leiðinni heim ókum við um Ártúnsbrekku í afar þungri jólaumferð. Neðarlega í brekkunni varð ég þess var að eitthvað var um að vera er olli töfum, svo að ég flutti mig á akreinina, lengst til vinstri. Er ég nálgaðist ,,tappann", sá ég hvað olli. Lítil bifreið stóð á miðakreininni með hazardljósin á. Ung kona stóð annarshugar og ábyggilega yfirspennt, við bifreiðina og talaði í farsíma, áreiðanlega að kalla eftir hjálp.

Mér brá við er ég sá konuna, því hún var í bráðri lífshættu. Allt í kringum hana og fyrir aftan var þung umferðin, ökumenn að snögg hægja á bifreiðum sínum, aðrir og eða þeir sömu að reyna að skipta um akrein til að komast hjá vandanum. Mitt í öllu þessu stóð unga konan fyrir AFTAN bílinn sinn og beindi allri athygli sinni að símanum. Væri einhver ökumannanna annarshugar, var henni búinn bráður bani eða örkuml. Því miður var heil akrein á milli okkar, auk þess sem hraði umferðarinnar leyfði mér ekki að hægja á mér, því gat ég ekki kallað til hennar og varað hana við, aðeins vonað og beðið þess að vel færi.

Þetta leiddi svo huga minn að öðru: Skyldi þessi kona vera tilbúin að mæta skapara sínum. Var hún eins og mitt í umferðinni, annarshugar vegna verkefna daglegs lífs, þar sem hún hafði ekki tíma til að huga að eilífðarmálunum, enda svo ung og dauðinn víðsfjarri, eða hvað?

Hvað með þig, ert þú tilbúin/n að mæta skapara þínum?

Ef ekki, þá er Jesús svarið. Því að svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, svo að HVER sem á hann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf. Jóh. 3.16