Skrítnir dagar!

Þeir hafa verið skrítnir undanfarnir dagar. Á mánudagsmorgunn bárust okkur þær fréttir að Friðrik mágur minn, 42 ára, hefði fengið blóðtappa við heila. Í dag liggur hann á milli heims og helju og er ástand hans mjög alvarlegt. Það er ljóst að lifi hann af, þá er málið farið og hægri hliðin er lömuð. Eftir situr fjölskyldan sem lömuð og spyr sig, hvernig getur þetta gerst að þetta hendi svo ungan mann?

Þetta er svona eins og að fá kjaftshögg. Öll þessi hversdagslegu vandamál sem maður er að takast á við dagsdaglega verða agnarsmá samanborið við þann raunveruleika sem blasir við mági mínum. Maður upplifir eins og maður hafi ekki lengur leyfi til að kveinka sér. Þegar líkamleg heilsa er til staðar þá á maður alltaf möguleika á að rétta úr kútnum, sé hún farin skerðast möguleikarnir til mikilla muna. Hættum að væla!

Og aftur að heilsunni. Heilsan er mikið til á okkar ábyrgð og að sjá hversu mikil áhrif þetta áfall hefur á fjölskylduna setur fram þá fullyrðingu, að við getum ekki leyft okkur þá sjálfselsku að hugsa ekki um heilsuna. Þó svo að tilfelli eins og mágs mín sé afar sjalgæft og ekkert sem læknarnir geta sagt til um með neinni vissu, hverjir eru áhrifaþættir þess hvernig fór, þá er ljóst að almennir áhættuþættir eru nokkrir:

Mataræði (kolvetni, hörð fita), hreyfing, reykingar, áfengisdrykkja. Höfum þessa þætti í lagi. Borðum hollan mat, hreyfum okkur, reykjum ekki og drekkum ekki.

Í hönd fer sá sólarhringur sem getur skorið úr um framtíð mágs míns. Ég bið hvern og einn sem að les þessar línur að senda STÓRA bæn til Drottins um líf og bata fyrir Friðrik.