Vinaleið

Í Mbl., þ. 8. okt. sl., var frétt á forsíðu er bar fyrirsögnina, "Gjörbreyting á fíkniefnamarkaði á Íslandi." Í fréttinni er m.a. rætt við sýslumanninn á Keflavíkurflugvelli um að á þessu ári hefur lögregla og tollgæsla lagt hald á 40-60 þúsund skammta af amfetamíni. Hann velti því fyrir sér hvað hafi átt að gera við þetta efni og varpaði fram þeirri áleitnu spurningu hvort tilgangurinn hafi verið sá að koma það miklu magni í umferð að verðið lækkaði og með því móti stækka hóp neytenda með framtíðar-viðskipti í huga.

Magnið vekur óhug og ekki síst sú staðreynd að nýir notendur eru líklegastir til þess að koma úr hópi æskunnar. Í fréttinni var þess getið að augu almennings og Alþingis væru að opnast fyrir nauðsyn þess að efla löggæslu til þess að takast á við ógnina. Það er góðra gjalda vert og ekkert nema gott um það að segja. Þó verðum við að gera okkur grein fyrir því að á meðan er eftirspurn, þá er framboð. Því er ljóst að besta leiðin er að minnka eftirspurnina. Ef ekki væri eftirspurn, væri engin markaður og þá engin innflutningur.

Fjarstæðukennt kann einhver að hugsa með sér. Já e.t.v. langsótt en er ekki hverjum þeim sem forðað er frá því að ánetjast fíkniefnum bæði peninga og vinnu virði? Jú, tel ég að svar okkar flestra væri. Í hvers anda er slíkt, hvaða siðfræði er þar á bakvið? Jú kristin siðfræði. Jesús sagði að sá væri góður hirðir sem skildi eftir 99 sauði til þess að bjarga einum sem hefði villst af leið og góður hirðir myndi jafnvel láta líf sitt í sölurnar fyrir sauðina. Hann sagði líka orðin sem eru notuð til að kenna börnum umburðarlyndi og tillitsemi og nefnd eru "Gullna reglan" að það sem við vildum að aðrir menn gerðu okkur, það skildum við og þeim gjöra.

Páll sem er einn helsti höfundur Nýja testamentisins skrifaði stórkostlegt bréf um kærleikann þar sem hann sagði að sá sem hefði ekki kærleika væri eins og hljómandi málmur eða hvellandi bjalla. Það væri jafnvel svo að þó svo að einhver væri búinn hinum ýmsu kostum en hefði ekki kærleika, þá væri hann ekki neitt.

Þó svo að í gegnum aldirnar hafi nafn Krists verið notað til að fremja óhæfuverk og misbeita valdi þá er ljóst að kristin trú boðar kærleika, umburðarlyndi og jafnrétti. Hún er fagnaðar og friðarboðskapur sem á ekkert skilt við þau illvirki sem framin hafa verið í hennar nafni, enda hugmyndaflugið eitt sem takmarkar á hvern hátt menn misnota það sem gott er í eigin þágu.

Það er ljóst að kristin trú og kristin siðfræði á mikið erindi við æskuna. Hún boðar frið og fullvissu og með fullvissunni kemur tilgangurinn. Ungmenni sem hafa frið í hjarta sínu og fullvissu um tilgang lífsins, þurfa ekki á vímugjafa að halda. Hafna flest óheilbrigðu lífi.

Í Fréttabl. 10. okt. sl. var haft eftir varaformanni Siðmenntar, félags siðrænna húmanista á Íslandi, að tengsl barnaskóla og kirkju væru óeðlileg og bæri að stöðva tafarlaust. Tilefnið var bréf Siðmenntar til menntamálaráðherra þar sem athugasemdir eru gerðar við svokallaða Vinaleið þjóðkirkjunnar sem er starfrækt í nokkrum skólum. Að áliti Siðmenntar er Vinaleið trúboðsaðferð. Því neitar Biskup Íslands að segir Vinaleið vera sálgæsluverkefni á kristnum forsendum en ekki trúboð.

Ekki ætla ég að skrifa um Vinaleið þjóðkirkjunnar, heldur hafa álit á þeirri skoðun Siðmenntar að bola trúnni í burtu frá opinberum vettvangi barnanna okkar sbr. Skólunum og varpa fram þeirri spurningu hvort fólk sé virkilega þeirrar skoðunar að æskunni okkar sé betur borgið án Guðs? Eigum við e.t.v. að banna Gullnu regluna í skólunum vegna þess að hún á rætur sínar í Biblíunni? Mín skoðun er sú að við ættum miklu fremur að efla kristinfræði og heilbrigðan boðskap kristinnar trúar, heldur en að láta undan skoðunum sem þessum.

Það kann að vera að einhver telji það fjarstæðu að trúnni verði úthýst úr skólunum. Þá vil ég minna á að vegna andvaraleysis í bandarísku þjóðfélagi, áorkaði fámennur hópur því að bænir voru bannaðar í bandarískum skólum. Enda sagði Anne Graham Lotz, dóttir prédikarans, Billy Grahams, í þætti sjónvarpsstöðvarinnar CBS þ. 13 september 2001 á öðrum degi frá hryðjuverkinu á World Trade Center, aðspurð að ef Guð væri góður, hvernig gæti hann þá látið þetta gerast?

Hún svaraði því til að nú um nokkura ára skeið hefðu bandaríkjamenn kreppt hnefann á móti Guði og sagt: "Guð, við viljum þig út úr skólunum, út úr stjórnmálunum, viðskiptunum og burtu af torgunum. Og Guð sem er prúðmenni, hefði á hljóðan hátt bakkað út úr hinu þjóðlega, pólitíska og opinbera mannlífi. Og því, vegna óska þjóðarinnar, tekið í burtu sína blessandi og varðveitandi hendi." Hún sagði: "Við þurfum fyrst af öllu að snúa okkur til Guðs og segja, Okkur þykir miður að hafa komið fram við þig á þennan hátt og við viljum bjóða þér að koma inn í líf þjóðar okkar. Við viljum setja traust okkar á þig. Við höfum þá áletrun á myntinni okkar, við þurfum að setja það í framkvæmd."

Ég vil taka undir með Anne og segja að í baráttunni við allt það miður góða sem flæðir yfir landið okkar, þá þurfum við miklu frekar að snúa okkur til Guðs og gera hann að ríkari þætti í lífi okkar og barnanna okkar, í stað þess að bola honum út úr hinu almenna lífi.

Veitum og kennum börnunum okkar fagnaðarerindið um Krist, kennum þeim að Kristur vilji vera vinur þeirra og veita von og styrk í gegnum súrt og sætt. Þá tryggjum við um leið að sú gæfa sem fylgt hefur þessari þjóð mun fylgja henni um ókomna framtíð. Það er sönn vinaleið.