Einskonar annáll

Það tíðkast æ oftar að fólk sest niður um áramót og riti hugleiðingar sínar um liðið ár niður á blað og deili með öðrum og þá oft á vefsíðum eða ritum sem gefin eru út. Síðustu daga hef ég verið að líta yfir farinn veg, bæði mín eigin spor og annarra þegna þessa land.

Hvað mig og mína varðar er ég sáttur. Það hafa skipst á skin og skúrir en ég hef kosið að nema ekki staðar við skúrina, heldur halda áfram göngunni með andlitið á móti sól. Það gefst vel.

Þegar litið er yfir spor þjóðarinnar kemur mér þetta í hug:

Baugsmálið og jólasveininn

Baugsmálið, hvílík endaleysa. Tel að þjóðinni verði gerður greiði með því að enda þessa vitleysu sem fyrst. Með þessum orðum mínum er ég ekki að taka upp hanskann fyrir einn né neinn, heldur tala fyrir munn margra sem eru orðnir hundleiðir á málinu, enda augljóst að maðkur er í mysunni hvar svo sem hann er að finna. Happadrýgst fyrir alla væri að málsaðilar féllust í faðma og drægju upp úr pússi sínu orðið Fyrirgefðu og þar með væri hringavitleysunni lokið. En sjálfsagt verður jafnlöng bið eftir því og að jólasveinninn troði sér niður um strompinn, enda ekki til hvað svo sem hver segir. Skal þó játa að hann er skemmtilegt ævintýri sem er uppspretta skemmtilegheita fyrir börnin okkar, skaðlaust ævintýri að ég hygg, því engan fullorðinn hef ég staðið að því að trúa á jólasveininn en þekki marga sem trúa á Jesú. Hvort fleiri tryðu á Frelsarann ef enginn væri jólasveininn er ég bara ekki dómbær á en ef svo væri þá væri Sveinki líklega best geymdur á þeim stað sem Baugsmálið ætti að vera á.

Ríkir og fátækir

Bilið á milli fátækra og ríkra vex. Það er staðreynd en hvort einkennist umræðan um málið af öfund eða samkennd? Það er ekki gott að hafa ekki í sig og á að ég tali nú ekki um það að geta ekki séð á sómasamlegan hátt fyrir börnunum sínum, um það tel ég flesta og vonandi alla vera sammála um. En er slæmt að vera ríkur, er útrás Íslenskra fyrirtækja slæm, er hinn mikli hagvöxtur sem einkennt hefur efnahagslífið slæmur, er alveg víst að hinir efnaminni munu á engan hátt njóta þess að vel gengur? Við þurfum ekki að líta langt til þess að sjá lönd þar sem velferðarkerfi allt er framkvæmt með mun lakari hætti en hér er. Þó ekki sé að öllu leiti um að kenna spilar þar stóra rullu lakari efnahagur en hér er.

Að mínu mati hefur umræða um slæm kjör þeirra sem minna mega sín oft fremur einkennst af pólitík en staðreyndum og það er eins og engin þori að tala hreint út um þau mál. Ég tel mig tala af nokkru viti um þessi mál, þar sem atvinna mín snýst um að koma til hjálpar einmitt þeim sem minna mega sín. Aðalmarkmið hjálparsamtaka s.s. eins og Samhjálp, Hjálparstarfs kirkjunnar og hinna ýmsu velferðarstofnanna verður alltaf að vera að hjálpa einstaklingum til þess að hjálpa sér sjálfir. Ef velferðarkerfið er byggt upp með þeim hætti að aðeins skuli gefið, dregur það mátt úr einstaklingunum og þeir verða háðir styrkjum og gjöfum í stað þess að slíkt veiti styrk til sjálfshjálpar. Í allt of mörgum tilfellum snýst þetta um það hvernig kemst "ég" af án þess að það skerði örorku eða styrki. Það sem á að hjálpa snýst í andhverfu sína og verður að gildru fátæktar. Afleiðingin verður svo sú að þeir sem raunverulega þurfa langtíma aðstoð eru þeir sem skaðast mest. Um þá skal svo búið að þeir búi ekki við lakari kjör en aðrir.

En hvernig er hægt að auka árangur, hvernig er hægt að hjálpa fleirum til sjálfshjálpar? Það er með ólíkindum að fjárstreymi til samtaka sem einmitt hafa þetta að leiðarljósi er yfirleitt svelt og skulu forsvarsmenn þeirra þurfa að verja stórum hluta starfs síns til þess að afla fjár í stað þess að vinna að eflingu innra starfs og með því auka árangur að ég tali nú ekki um að ekki skuli vera hægt að reka samtökin á fullum afköstum vegna fjárskorts. Fleirum mætti koma til hjálpar ef starf hjálpar- og meðferðarsamtaka væri eflt, einnig að fleirum væri gert að sækja sér aðstoð sjálfstætt starfandi ráðgjafa og styrkur til þess væri auðsóttur en því miður hef ég reynslu af því úr minni vinnu að slíkt er alltof þungt í vöfum. Staðreyndin er hins vegar því miður sú að alltaf eru einhverjir sem ekki verður hjálpað til sjálfshjálpar, okkur ber skylda til þess að halda utanum þá einstaklinga, án allra fordóma.

Hnignun Evrópu

Annað sem mig langar að nefna er að hnignun Evrópu. Einhverjum kann að finnast ég taka stórt upp í mig en ég get ekki kallað það annað, að fylgjast með því hvernig gildi og menning Evrópubúa er fótum troðið í nafni fjölmenningar, mannúðar, umburðarlyndis og friðar. Falleg hugtök en misnotuð. Trú okkar og menningu skal fórnað á altari "allt er gott" og "allt á að leyfa", þar hafa Íslendingar ekki verið neinir eftirbátar, þó ekki sé jafn illa fyrir okkur komið og öðrum, ennþá að minnstakosti. Sem dæmi langar mig að nefna Frakkland þar sem allt logaði í óeirðum í haust. Í stað þess að hjálpa innflytjendum að aðlagast Franskri menningu og þjóðháttum var þeim pakkað saman í hverfi þar sem atvinnuleysi og fátækt varð ríkjandi.

Nýlega bárust svo fréttir af því að allt að helmingur barna í Fellaskóla eru af erlendu bergi brotnir. Fróðlegt væri að skoða aðlögun og atvinnustig þeirra íbúa sem byggja Fellahverfi. Við eigum að bjóða fólk velkomið með því að hjálpa þeim að aðlagast okkar menningu og þjóðháttum auk þess að styðja við menntun en ekki að pakka þeim í eitt hverfi og láta svo afskiptalaust, vítin eru til að varast þau.

Ekki ber að skilja skrif mín þannig að ég sé á móti innflytjendum og fólki af öðrum uppruna en okkar né er ég að kenna þeim um það sem ég kalla hnignun Evrópu, heldur vil ég standa vörð um Íslenska menningu, trú og arfleið og hvetja aðra til að gera slíkt hið sama, því ef hnignun er staðreynd getum fyrst og fremst kennt okkur sjálfum um.

Þegar ég tala um hnignun Evrópu hef ég í huga Rómaríki sem varð sjálfu sér sundurþykkt og brotnaði niður innanfrá. Það má ekki gerast hjá okkur. Hvernig komum við í veg fyrir það? Mig langar að koma með myndlíkingu. Ef við erum með glas af hreinu vatni og bætum í það einum dropa af menguðu vatni, hvað gerist? Jú allt vatnið mengast. Verður vatnið hreint á því að tala um mengunina og hneykslast á henni? Nei, klárlega ekki en hvernig þá? Jú með því að láta hreint vatn streyma stöðugt í glasið verður vatnið hreint á örskammri stundu. Mér hefur fundist sorglegt að fylgjast með mönnum sem til þess eru kallaðir að standa vörð um menningu okkar og trú, hvernig þeir hafa í sífellu leiðst út í það að hamra á "menguninni" í stað þess að lækir lifandi vatns streymi frá vörum þeirra, þó á því séu undantekningar. Sem betur fer eru þó menn og konur sem fyrst og fremst eru ljósberar og sinna köllun sinni af hógværð, á slíka er miklu fremur hlustað, þeir fá aðgang og geta á hógværan hátt komið lifandi boðskap á framfæri. Það sem er hreint er til þess fallið að hreinsa, myrkur rekur ekki út myrkur, það gerir ljósið. Vís maður sagði "Ekki reyna að reka út myrkrið, kveiktu ljós og þá mun myrkrið flýja."

Kristur stóð fyrst og fremst fyrir fagnaðar- og friðarboðskap þar sem hann lagði áherslu á að hann kæmi til allra manna, til þess að hver sá sem á hann tryði yrði hólpinn. Ein af síðustu orðum Jesú, áður en hann varð uppnuminn til himins voru "Farið út um allan heim, og prédikið fagnaðarerindið öllu mannkyni." Jesús gaf okkur þá skipun að tala um fagnaðarboðskapinn ofar öllu öðru vegna þess að hann vissi að sá boðskapur yrði til þess fallinn að koma í veg fyrir að sið- og lögleysi myndi magnast, vegna þess að sá sem á í sér ljósið, frá honum munu renna lækir lifandi vatns.

Jesús sagði "Því svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft líf."

Niðurlag

Mig hefði langað til þess að skrifa mun meira um hvert umfjöllunarefni auk þess að stikla á fleiru en læt hér staðar numið, enda nennir fólk ekki að lesa of langa pistla en þessi fer að flokkast undir það að vera langur. Mig langaði að koma þessum hugsunum mínum á framfæri, vona að engum svelgist á. Skrifa kannski meira á þessum nótum síðar og jafnvel meira um hvert umfjöllunarefni en margt er ósagt.

Drottinn blessi þig og gefi þér og þínum ár fagnaðar og friðar.