Hversu vel er hægt að miðla
af raunveruleikanum til annarra
(með orðum og lýsingum)?
 
Glíma skrásetjarans
Upplifun - Það sem við upplifun í kringum okkur er uppfullt af smáatriðum.  Við tökum bara eftir litlum hluta af umhverfinu vegna þess að athyglin okkar beinist að afmörkuðum hluta þess.  Þetta er breytilegt eftir því hver við erum og hver bakgrunnur okkar er. Það er misjafnt hvað við höfum í forgrunni í upplifun okkar.  Allt annað verður óskýrt, rétt eins og þegar við horfum á höndina á okkur og sjáum umhverfið í móðu. Þess vegna er mjög mikilvægt að vita hver skrásetjarinn er til að geta ímyndað sér hvaða áherslur hann leggur (og þá er hægt að ímynda sér hverju hann tekur ekki eftir og segir þar af leiðandi ekki frá).
 
 
  • Fjórar myndir þar sem lýsa því hvernig fjórar ólíkar manneskjur sjá sama myndsviðið á ólíkan hátt.  Það sem er í forgrunni hjá einum er í bakgrunni hjá öðrum og ræðst það af persónuleika hvers og eins hvað hann sér skýrast. 
  • Sjónhverfingar: Tvíræðar myndir sem hægt er að sjá á tvo eða fleiri vegu eftir því hvernig horft er á þær.
 
 
Frásögn - Þegar kemur að því að segja frá verður maður að velja og hafna.  Það er ekki hægt að segja frá öllu sem maður tekur eftir.  Maður segir bara frá broti af upplifuninni og í rauninni bara því sem manni finnst skipta máli.  Það er fátt leiðinlegra en að hlusta á fólk segja frá hverju einasta smáatriði í lífi sínu.  Það nennir enginn að hlusta á svoleiðis tal.  Sú frásögn sem á endanum er lögð fram er því í rauninni aðeins hluti af því sem sögumaðurinn upplifði.
 
 
 
    Til frekari skýringar eftirfarandi dagbókarskrásetning.  Hún er dæmi um frásögn sem kemst aldrei af stað vegna óþarfa eltingaleiks við smáatriði: 
     
      "Ég vaknaði í morgun klukkan 8.05 og slökkti á litlu rauðu vekjaraklukkunni minni með vinstri höndinni.  Ég held hún hafi náð að hringja tvisvar.  Svo lá ég í þrjár og hálfa mínútu og horfði upp í hvítt loftið.  Ég velti því fyrir mér hvort ég ætti ekki að drífa mig á fætur.  Að endingu lyfti ég sænginni með hægri höndinni og steig beint niður í inniskóna, fyrst með vinstri og svo með hægri fætinum.  Þá geispaði ég í um fjórar sekúndur að ég held og teygði að lokum úr mér. Þá tók ég eftir fuglasöngnum úti í garði og sólargeislunum sem féll á skápahurðina fyrir framan mig.  Fötin lágu í hrúgu vinstra megin við mig.  Ég opnaði skápahurðina og teygði mig í nýjan nærbol..." 
 
 
Glíma mótttakandans
Skilningur á orðum - Við leggjum öll misjafnan skilning í orð.  Þau hafa mismunandi blæbrigði.  Til dæmis þegar við heyrum orðið "mamma" þá hugsum við yfirleitt um ákveðna persónu sem stendur okkur nærri en ekki einhverja abstrakt móðurhugmynd.  Þessi persóna er breytileg milli manna.  Fyrir suma er orðið mamma skelfilegt orð sem táknar stjórnsemi og yfirráð en fyrir aðra er það fullt af hlýju og góðvild.  Þetta veldur því að við getum skilið beinharða frásögn á annan veg en ætlað er. Við drögum því óhjákvæmilega upp ólíka mynda af sömu frásögn eftir því hvaða blæbrigði orðin vekja upp með okkur.

 

 

Túlkun - Þegar búið er að hlusta á eða lesa söguna (og leggja sinn eigin skilning í orðin sem þar koma fram) er óhjákvæmilegt að lesandinn eða hlustandinn bæti einhverju við.  Upphaflega var aldrei sagt frá nema litlu broti af því sem raunverulega gerðist og hlustandinn situr því uppi með sögu af því sem var í "forgrunni" hjá skrásetjaranum.  Sem móttakendur fyllum við hins vegar í eyðurnar, lesum á milli línanna ef svo má segja, og ímyndum okkur það sem gæti hafa verið í bakgrunni (en kom ekki fram í frásögninni).  Þar með búum við ósjálfrátt til umgjörð um söguna erum við að túlka sem er okkar eigin skáldskapur, eða ímyndun.
 
 

  • Gott dæmi um þetta eru málverk af frægum frásögnum, eins og til dæmis "Síðustu kvöldmáltið Krists".  Sú frásögn er til mjög ítarleg og sögð frá nokkrum mismunandi sjónarhólum lærisveinanna.  Engu að síður liggur margt á milli hluta, ósagt.  Í gegnum tíðina hafa ýmsir listamenn spreytt sig á þessu myndefni og hafa þeir hver með sínum hætti nýtt sér það bessaleyfi að skálda inn í eyðurnar.  Það sem við sjáum er upplifun þeirra.  Þrátt fyrri ólíka túlkun listamannanna voru þeir allir mjög trúir frásögninni.