Stígagerð við Stekkjarbakka

Morgunblaðið 18. febrúar 2004

Það var í byrjun apríl 2003 að göngustígnum meðfram Reykjanesbraut við Stekkjarbakka var skyndilega mokað burtu. Gera átti mislæg gatnamót fyrir bíla.

Gangandi og hjólandi vegfarendur sem áður fóru þessa leið áttu hins vegar að hætta því, sem eflaust margir gerðu, enda akvegir greiðfærir. Aðrir lögðu sig í hættu með því að ganga eða hjóla á Reykjanesbrautinni. Engin skilti sýndu að um aðra leið væri að velja eða hvenær stígurinn yrði aftur fær. Að vanda við svona framkvæmdir þá var hins vegar passað upp á óskert flæði bílaumferðar. Landssamtök hjólreiðamanna funduðu með embættismönnum Gatnamálastofu Reykjavíkurborgar í lok apríl og báðu um að þetta yrði lagað hið fyrsta og komu í því sambandi með góðar tillögur. Að vanda tók Gatnamálastofa ekki mark á þeim en mánuði síðar var búið að sturta niður malarræmum inn í Stekkjarhverfið austan við framkvæmdina. Var þá ágætlega vel staðið að merkingum með kortum af legu leiðarinnar sem ekki veitti af því hún var ekki beinlínis augljós. Þessi “hjáleið” var þó svo gott sem ófær óvönu göngu- og hjólreiðafólki, auk þess sem lega hennar var óhentug. Var hún því lítið sem ekkert notuð. Leiðin lá yfir Stekkjarbakkann sem er engum fær nema fuglinum fljúgandi vegna bílaumferðar. Flestir kusu því að nota stíg sem lá ofar í Breiðholtinu, malbikaður með göngum undir Stekkjarbakkann. Samkvæmt útboðsgögnum þá átti framkvæmdum við stígagerð að vera lokið 18. október 2003 með bundnu slitlagi, undirgöngum undir Stekkjarbakkann og göngubrú yfir Reykjanesbraut. Var þessu einnig lofað símleiðis og með tölvupósti vorið 2003. Landssamtök hjólreiðamanna gátu því lítið annað en sætt sig við slæmt ástand samgöngumála á þessu svæði fram á haustið enda vitað mál að gæðakröfur og skilningur borgarinnar á stígagerð er annar en Landssamtakanna.

Eftir 18. október kom í ljós að ekki yrði staðið við áætlun enda nauðsynlegt að undirlag stíga fengi að síga að sögn eftirlitsaðila framkvæmdanna. Stígarnir yrðu hins vegar tilbúnir með malarlagi um miðjan nóvember. Landssamtök hjólreiðamanna sýndu þessu skilning.

En nú eru bæði nóvember og desember liðnir. Hjá borginni eru menn hættir að svara umkvörtunum Landssamtaka hjólreiðamanna sem því miður er ekkert nýtt. Aðeins er búið að gera undirgöng undir Stekkjarbakkan og reisa brúna yfir Reykjanesbraut. Stígarnir, sem skipta öllu máli eru í besta falli torfærar forarvilpur. Að sögn verktakans sem dvelur á svæðinu þá verður ekki lokið við stígana fyrr en í júlí 2004.

Á þessu svæði hefur legið mikilvægasta leið gangandi og hjólandi milli Breiðholts og Reykjavíkur. Samt sem áður virðist það ekki hrjá Gatnamálastofu Reykjavíkurborgar þótt þessir vegfarendur séu svo gott sem vegasambandsslausir í nærri heilt ár. Það er í raun makalaust þar sem nokkuð vel var staðið að framkvæmdunum gagnvart ökumönnum en þeir urðu varla varir við umferðatafir á meðan framkvæmdum stóð.

Það sem af er þessum vetri þá hefur Reykjavíkurborg staðið sig með prýði við snjóruðning á göngustígum borgarinnar en hún hefur ekki rutt hjáleiðina sem koma átti í stað stígsins meðfram Reykjanesbrautinni. Fjöldi hjólreiðamanna og gangandi fólks þarf daglega að leggja lykkju á leið sína vegna þessa klúðurs eða fara út á akbrautina sem heldur hefur versnað til hjólreiða eftir þessa framkvæmd.

Það bætir ekki úr skák að rétt fyrir upphaf framkvæmdanna hætti Kópavogsbær við að leggja stíg vestan Reykjanesbrautar með tilheyrandi undirgöngum undir Smiðjuveg. Sá stígur hefði bætt mikið aðgengi að og frá iðnaðarhverfi austast í Kópavoginum. Stefna Kópavogsbæjar í þessu máli er kapítuli út af fyrir sig og lýsandi dæmi um klúðursleg vinnubrögð bæjarfélags sem segist vinna eftir Staðardagskrá 21. Það eitt er efni í nokkuð háðuglega blaðagrein.

Hjólreiða- og göngufólk hefur ekki þolinmæði til að bíða fram á sumar eftir úrbótum. Þessu ófremdarástandi verður að linna. Klára verður stíginn tafarlaust samkvæmt því sem útboðsgögn gerðu ráð fyrir. Vegfarendur munu hafa á því skilning að skynsamlegt sé að bíða með malbikun fram á vor. En stígarnir verða að vera bæði þurrir, sléttir og færir. Ef Reykjavíkurborg segist hafa það á stefnuskrá sinni að auka skuli vistvænar samgöngur þá eru þessi vinnubrögð ekki leiðin til þess. Nú er borgin að eyða bæði tíma og fé í að skoða lestarsamgöngur til að leysa samgönguvandann. En á meðan hún hefur ekki getu, þekkingu eða vilja til að halda nauðsynlegustu stofnstígum borgarinnar opnum og greiðfærum þá er öruggt að hún ræður ekki við lestarsamgöngur.

Magnús Bergsson

Er í stjórn Landssamtaka hjólreiðamanna

Aðrar greinar eftir Magnús