Nóvembermyndir

Systkinin fengu nýja bók í síðustu viku sem ber hið skemmtilega heiti Leyndarmálið hennar ömmu. María lærði bókina utan að á svona tveimur dögum og „les“ hana nú fyrir litla bróður sinn tímunum saman! Það er nefninlega einn löggubíll og nokkrar löggur í bókinni sem hafa vakið mikla aðdáun og gleði þess stutta ... snemma beygist krókurinn! Svona voru þau búin að koma sér fyrir í dag, sætu systkinin. María sat undir Huga og þuldi textann upp eftir minni. Hann lét sér þetta vel líka.

Á einum stað í bókinni talar amma við lögregluna gegnum talstöð og lýkur hverjum orðaskiptum með því að segja „Skipti“. Síðan bókin kom í hús getur María hins vegar varla sagt nokkuð við heimilismeðlimi án þess að hnýta eitt stutt og laggott „skipti“ aftan í það!!!

Heimiliskötturinn hann Bjartur ... alltaf svolítið skrýtið að taka myndir af köttum þar sem þeir eru með svo víð ljósop!

María á spjalli við Bjart „stóra bróður“.

Hugi að neyða Bjart til að „húbba hafa“ (súpa safa!) úr tómri nammidollu!

María potaði fingri í augað og fékk kaldan bakstur. Hún gekk síðan með hann við augað, dramatísk á svip, og þóttist þurfa að leggja sig!

„Geeeskur“ ... sem þýðir sterkur á Hugamáli!

Amma Imba kom frá Svíþjóð með þennan glæsilega Línu búning í farteskinu! Það þarf að sjálfsögðu ekki að taka það fram að klæðnaðurinn sló algjörlega í gegn hjá dömunni sem kýs að kalla sig Línu!!!

Níels api kominn með í spilið!

Að kvöldi 20. nóvember var skipulagt æsilegt spilakvöld hér á Bárugötunni. Við Einar buðum Svanhildi Önju og Sigurði Ágústi að líta við með Trivialið sitt og við stelpurnar skoruðum á strákana í keppni! Að sjálfsögðu voru stelpurnar í bleika liðinu og strákarnir í því bláa!

Drengirnir þungt hugsi ... hver skyldi nú vera frægasti foss Hvítár???

Svanhildur sýnir árangur okkar stúlknanna, fjórar kökur í höfn!!!

Þessar myndir af heimasætunni tók Einar fyrir þó nokkrum dögum en lét heimasíðustjórann (þið vitið nú öll hver það er, ekki satt?!) ekkert vita! Þær eru svo sætar að það var ekki hægt að sleppa því að setja þær inn þó þær komi svolítið seint inn!!!

Það verður að vanda sig svakalega mikið við að mála svona fín listaverk! Sýnist ykkur þetta listaverk ekki flokkast undir súrrealisma?!!!

 Alveg frá því við Einar byrjuðum að búa saman höfum við dundað okkur við að föndra aðventukrans seint á laugardagskvöldinu fyrir fyrsta sunnudag í aðventu. Árið í ár var engin undantekning. Þegar búið var að snyrta svolítið til á heimilinu og svæfa börnin var tekið til starfa. Hér er Einar niðursokkinn í að klippa grenið til.

Það hefur alltaf verið í mínum verkahring að víra grenið á sinn stað. Í ár sýndi Einar og sannaði enn og aftur hvað hann er ótrúlega klár því hann fann upp nýja og miklu betri aðferð við að raða greninu! Það tók okkur smá tíma að komast upp á lagið með þetta nýja vinnulag en við verðum orðin eldklár að ári!!!

Þarna er Einar að ganga frá síðasta vírnum. Fínu berjagreinarnar sem ég keypti dýrum dómum í fyrra komnar á sinn stað. Þarna erum við líka búin að máta tvö af rándýru kertunum við! Það var svona um þetta leyti sem fór að renna upp fyrir okkur ljós að þessi Old Spice lykt sem var af þeim gæti verið einum of þrúgandi þegar öll fjögur kertin væru komin á sinn stað!

Allt komið á sinn stað! Ef ég líta eitthvað undarlega út þá er það vegna þess að þarna var mér orðið virkilega flökurt af lyktinni og komin með dúndrandi höfuðverk!

Svona leit kransinn út rétt áður en við fórum að sofa á aðfaranótt fyrsta sunnudags í aðventu! Þá vorum við staðráðin í að láta hann bara „veðrast“ svolítið yfir nóttina. Allir gluggar voru því opnaðir upp á gátt! Við vorum enn ákveðin í að sætta okkur við lyktina og vorum viss um að við yrðum algjörlega búin að venjast henni daginn eftir (þarna höfum við líklega verið komin í vímu af eiturgufunum sem stigu upp af þessum skelfilegu kertum!).

Að morgni fyrsta sunnudags í aðventu var hins vegar nokkuð ljóst að ef við ætluðum ekki að vera liggjandi í rúminu með höfuðverk alla aðventuna og ef að einhver átti að geta setið við borðstofuborðið þá bara varð að skipta um kerti! Við mæðgurnar héldum þvi af stað í morgunsárið og björguðum okkur um ný og alveg lyktarlaus kerti. Þau eru líka miklu fallegri á kransinum!!!

Og loksins var hægt að kveikja á fyrsta kertinu á kransinum góða. María og Hugi voru að sjálfsögðu viðstödd og fylgdust spennt með!

Fyrsta ljósið á ævintýralegum aðventukransi!