|
Sagnir flokkast í fimm hópa: A-sagnir, I-sagnir, U-sagnir, Ð-sagnir og núþálegar
sagnir
Þrír fyrstu þessara flokka einkennast af sérhljóðainnskoti, en eru að öðru leyti eins í nútíð. Í þátíð eru A-sagnir og I-sagnir mjög líkar (veikar) en U-sagnir eru undantekningarlítið sterkar og hafa því annars konar endingarmynstur.
En til eru einnig sagnir sem bæta við sig -ð í nútíð annarrar persónu (gjarnan með hljóðvarpi). Þessar sagnir eru óáreiðanlegar hvað varðar veika og sterka beygingu. Það virðist vera ýmist annað eða hitt.
Hins vegar er til afmarkaður hópur sagna sem snýr út ur þessu öllu sagna, svokallaðar núþálegar sagnir. Beyging þeirra er "blönduð". Í nútíð beygjast þær eins og sterkar sagnir í þátíð (kann = fann), en í þátíð beygjast þær eins og þátíð veikra sagna, en hafa endinguna -ni, -si, -ði, -di.
Að endingu eru til nokkrar sagnir sem virðast ekki falla undir neinn ofangreindra flokka. Þar má nefna sagnirnar að vera og lesa. Þær líkjast núþálegum sögnum í nútíð, en hafa sterka beygingu í þátíð engu að síður (var, las). Þessar sagnir eru sem betur fer sárafáar. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||